Mimo że na stronie pojawia się jako ostatni, obraz Dwa pejzaże (Warszawa/Berlin) Włodzimierza Jana Zakrzewskiego był pierwszym nabytkiem Fundacji i to on zainspirował jej powstanie.
Pokaźnych rozmiarów praca złożona z dwóch płócien reprezentuje dwa sposoby postrzegania rzeczywistości, które u Zakrzewskiego mogą występować równocześnie, a nawet często się nakładają. Geometrycznie i malarsko potraktowany widok jest swego rodzaju formalną analizą obrazowania. Zarazem charakterystyczne dla lat dziewięćdziesiątych wątki autobiograficzne w twórczości Zakrzewskiego każą nam odnajdować w geometrycznym i niemal abstrakcyjnym pejzażu miejsca, w których żył twórca dzieł. Już w tych pracach widać, że interesuje go coś ponad tradycyjnie pojmowane malarstwo. Nakładanie planów przestrzennych, rozrysowywanie systemów i układów, badanie napięć, jakie one wywołują, widoczne w Dwóch pejzażach – wszystkie te zabiegi stylistyczne znajdują odzwierciedlenie między innymi w obrazach-bitwach Zakrzewskiego.
